حل کننده سنسور چگونه کار می کند

بوها حل کننده سنسور یک دستگاه الکترومکانیکی است که به طور گسترده در برنامه های مختلف برای اندازه گیری زاویه یک شافت چرخان استفاده می شود. این کار به طور مشابه با یک ترانسفورماتور عمل می کند ، با نقش اصلی آن برای تبدیل زاویه مکانیکی یک روتور به یک سیگنال الکتریکی که می تواند توسط یک سیستم کنترل قابل تفسیر باشد. در اینجا یک طرح اساسی از نحوه عملکرد یک سنسور آورده شده است:

1. ساختار: یک حل کننده به طور معمول از یک روتور و استاتور تشکیل شده است. روتور به شافت چرخان وصل شده است که زاویه آن اندازه گیری می شود. استاتور روتور را احاطه کرده و معمولاً حاوی سیم پیچ است.

2. تحریک: سیم پیچ اولیه روی استاتور با یک سیگنال AC هیجان زده می شود ، که معمولاً به عنوان سیگنال مرجع گفته می شود. این سیگنال به طور معمول موج سینوسی با فرکانس بالا است.

3. القاء: با تبدیل شدن روتور ، جفت مغناطیسی بین خود و سیم پیچ های استاتور را تغییر می دهد. این تغییر بر میدان الکترومغناطیسی موجود در دستگاه تأثیر می گذارد.

4. سیگنال های خروجی: حل کننده دارای دو سیم پیچ ثانویه در استاتور است که عمود بر یکدیگر است. با چرخش روتور ، میدان مغناطیسی متفاوت باعث ایجاد ولتاژ در این سیم پیچ های ثانویه می شود. این ولتاژها از نظر سینوسی متفاوت هستند و دامنه و فاز آنها به زاویه روتور وابسته است.

5. تبدیل سیگنال: ولتاژهای حاصل از سیم پیچ های ثانویه برای محاسبه زاویه روتور پردازش می شوند. این کار با مقایسه فاز سیگنال های خروجی با فاز سیگنال ورودی مرجع انجام می شود. اختلاف فاز حاصل مستقیماً متناسب با زاویه مکانیکی روتور است.

6. تعیین زاویه: با استفاده از روابط مثلثاتی (توابع سینوسی و کسین مربوط به زاویه) ، موقعیت زاویه ای دقیق روتور را می توان از اختلاف فاز محاسبه کرد.

حل کننده ها برای دوام و دقت خود با ارزش هستند و آنها را برای محیط های سخت یا کاربردهایی که در آن اندازه گیری های زاویه ای دقیق بسیار مهم هستند ، مانند در هوافضا ، خودرو و روباتیک های صنعتی ، ایده آل می کنند. آنها همچنین بر خلاف برخی از سنسورهای الکترونیکی ، توانایی عملکرد خود در دمای بالا و تحت استرس مکانیکی را دارند.